غزلها، حرف (هـ)

موج و سراب

هرآنچه مانــده ز من ســاقیا به آب بده

فدای گردش چشـمت شوم، شراب بده

ازآن گلاب عرق ژاله یی به لاله ببخش

ز مشک ناب شـــمیمی به آفــــتاب بده

امید آمدنت پیش از این ســـــرابی بود

بیا و موج پیــاپی به این ســــراب بده

برابرم بنشــــــین تا مـــلال برخـــیزد

وگر ســــعادت باقی رسـد، جواب بده

کنون که بخت من ازمقدم توبیداراست

بیک نگاه کجا فتنه ییـــست خواب بده

ببین به حسرت پیران و با شکرخندی

زکات حســــن تو در موسم شباب بده

به جام عدل مده آشکار باده به شیخ

قدح لبالب و پنهـان به آن جناب بده

سرارادت آن خواجه بی درنگ مدار

نوید لطف به این بنده با شــتاب بده

نه خلق انجمنی را به پیچ و تاب انداز

نه زلف را به سرانگشت ناز تاب بده

چومن به عزم رحیلم تومهربانترباش

به فکرت آن خبر احســن المآب بده

آصف فکرت

اتاوا- 3 فبروری2013

آفتابکده

چنین که دیده مرا بی تو شـد حبابــکده

مگـر جمـــال تواش سازد آفتابکده

کسی که یاد تواش در دلســت آگاهست

زگنجهـا که نهــانست در خرابـکده

چنین که عکس خیالت برآب دیده نشست

شگفت نیست که دامن شــود گلابکده

به هررگم که نهی دست از تو آهنگیست

وجود من به هوای تو شــد ربابـــکده

به کام توفان یــــاد تـو بخشـــد آرامش

مرا که باغ بهشت اسـت اضطرابـــکده

مگـر ز چشم تو گفتند نکتـه ای مسـتان

که بوی خـُلد همی آید از شرابــکده

گذشـت عمر و ندیــدیم آنچه می دیدیــم

چنــــین گذشت بــر آواره درسرابــکده

.

آصف فکرت

اتاوا، 26 اکتوبر 2007

--------

بهارکده

زبهـــر ســـوختـن آمــاده ام چــو خارکده

تبســّمی کـن و بنگــر مــرا بهــــار کده

چه گفت دل؟ چو فکندی تو گیسوان بـردوش

ز تـــار زر بـه کجـا دیدی آبشـار کده

تو پای شـستی و زین بعد چشـمه سـاران را

ســزد که نـــام گـذارند خوشـگوارکده

چنـین که وصف رخ دوست نقل محفل ماست

شگفت نیست شـبــستان شود هزارکده

چه گویمــت که فراقـــــت چه کرد با دل من

قــــرار گاه مرا ســـــــاخت بیقـــــــرار کــده

به بوسـتان شدم و بی رخ تو سروســتان

هــراســناک تــر آمد مــرا ز دارکده

سرم به صحبت دیوانگان کوچۀ دوســت

چو هســت گرم، چه کارم به هـوشـیارکده

گـــره ز کار به دانشگهــم که بگشـاید

که ساخت گردش چشم تواش خمـارکده

نیـــــامدی و مرا بی تو روزگار گذشــت

جهـــان به دیدۀ فکرت شد انتظـارکده

....

آصف فکرت

11 فبروری 2008

شکـَر آمیز

ملمـّع به کلمات پشتو

...............

اگـــر آزرده ای از من ز تو خواهم بخنــه

عــذر من گر بپـذیری ز تو دارم مــنــــنه

لب لعل تو گر اشــــــکاره نگوید: را زه

چشم مست تو مرا هردم لـــیژی بلنـــــه

گل همی شــــانـَد پای تو به هنگام مکیــز

شهـــد افشـــاند لعــــل تو به جـــای وینه

جار دی سم، به دری اینکه فدای تو شوم

به من اسپک منــــگر تا به تو دارم درنه

ماندم از عزم ســــفر بی خبر اکنون بینم

تو بـَهـَر رفتی و من مانده ام اینجا دنـنـه

نوبهــار است کجا یـــار بود جـوید یـــار

جانانه!مـونــژ هم کشکی لرلی وای کتـــنه

جانانه خوانم و پاسخ ز دو چشمت جویم

بشـــنوم از لب لعل تو که: رازه میــَنه !

هـمچنان وژمه به دامان تو آویخته دست

پای برجـــایم در عشـــق تو ماننــد ونــه

امتحان داده ام ایدوست بـعشقت همه عمر

بیش از اینم چه کنی دلبــر من ازموینه؟

گـفـتـمـت جان گـرو نیم نگـاهــــت دارم

گفتیـَم جان نه غوارم ز تو درواغــــجنــه

دوستت دارد و ترک تو نگـــوید فکرت

که ورا هست به چشـــمان سیاهت ژمنه

.

آصف فکرت

اتاوا، 20 حمل (فروردین) 1386

9 اپریل 2007

--------------------------------------------------------------

واژه های پشتو از اول به ترتیب:

بخنه (بخشنه): بخشش؛مننه: سپاس؛ اشکاره: آشکارا؛ رازه: بیا؛ لیژی بلنه: دعوت می فرستد؛ مکیز: خرام جار دی سم: فدایت شوم؛ اسپـُک: سبک؛ درنه: احترام؛ بهر: خارج؛ دننه: داخل

؛ مـونــژ هم جانانه کشکی لرلی وای کتـــنه: ما هم محبوب من کاشکی دیدار می داشتیم

جانانه!: ای محبوبه؛ رازه مینه: ای دلداده بیا؛ وژمه: نسیم؛ ونه: درخت: ازموینه: امتحان

نه غوارم: نمی خواهم؛ درواغجنه: ای دروغگو؛ ژمنه: پیمان و تعهد

=========

انجمن

زان لب دل خسته را جلا ده

درسی که چنین کند به ما ده

خوش انجمنی است خوشترش کن

بگشا لب و جمع را صفا ده

تا هرکه به جای خود نشیند

مارا به کنار خویش جا ده

بیگانه سخن نمی شناسد

این دُرّ ِ دری به آشنا ده

درد سر خویش را به ما بخش

اینگونه به د وستان شفا ده

آن باده بنوش و در ته جام

یک جرعه تبرّکاً به ما ده

ساغر بنه و تو نیز بنشین

گر جام دهی جهان نما ده

ایزد برساندت به فکرت

الله لطیف بعبــاده

خرداد/ جوزای 1391- ژوئن 2012

شهر اتاوا-آصف فکرت